insanları tanıdıkça hayvanları seviyorum

bak biraz önce icra memurları beni aradı. yaşadığım barakama haciz gelmiş ve elimdeki tek gayri menkulum olan barakama çökecekler. çöp konteynırının yanında bulduğum buzdolabı kartonuna şekil vererek kendime bir palto yaptım. yaradana gurban olduğum ya resul allaha şükür çöplerin arasında karşıma çıkardığı kedi ölüsünün derisini dişlerimle etinden ayırarak üşüyen kulaklarıma bir şapka yaptım. kedinin kuyruğu çok sağlamdı azı dişlerimle bile koparamadım. bu kuyruklu dandik ama sıcak şapkayla bana aval aval bakan insanlar var anlıyormusun? hava çok soğuk, peşimde icra memurları var ve açım! anlıyormusun açım. bir havuzun içinden topladığım bozuk paralarla internet cafeye girdim paltom havuza girerken ıslandı ve yıprandı. paltomu askılığa asamıyorum sandalyeye rahat oturamıyorum, açım, üşüyorum, soğuk kaptım, moraran ayak parmaklarıma pompalanan kanı hissediyorum, dayanılmaz bir şekilde zonkluyorlar klavyenin dabulu tuşu çalışmıyor...
ve ve senin gibi bir muallaknin saçma sapan başlıklarına entrlerine maruz kalıyorum. bak beyim belki ben senin gibi star buksa gidemiyorum. belki senin başın benimki gibi kaşınmıyor, belki benim gibi insanların karda mermerin üstüne bıraktığı su ve ekmeği kuşlarla, köpeklerle paylaşmıyorsun ama ben varya ben ben ki arkamda leş bırakmadım. kedi köpek kardeşlerimle çöplük merkezinde martı çığlıkları arasında paylaştım ve senin leşini kangal kardeşimle gömüp kötü günler için saklayacağız gömdüğümüz yeri kaybetmemek için kangal kardeşimle toprağının üzerine işeyip işaret bırakacağız. bekle ve umut et.
bekle ve umut et...