en büyük pişmanlığımı anlatıyorum

beyler 2-3 sene önce istanbulda özel üniversitede okurken floryada öğrenci evinde kalıyodum. bi akşam son paramızla aldığımız kırmızı tuborgları içerken aklımıza para kazanmakla ilgili bi fikir geldi. ertesi gün bi arkadaştan aldığımız borç elli lirayla 60-70 tane karanfil aldık. "erhan için bir karanfilde sen al" başlıklı bi afiş yaptık altına facebooktan güzel yüzlü sevimli bi çocuğun fotoğrafını koyup duygu dolu bi metin yazdık. üniversite kimliklerimizi astık boynumuza, kestik sakalları giydik en güzel kıyafetleri çıktık ataköy sitelerine.

güya biz üniversiteden kan kanseri bir arkadaşımıza kapı kapı gezip tedavi masrafları için para topluyoduk bağış yapanlara bir adet karanfil hediye ediyoduk. kapıda döktüğümüz dilleri size döksem evi arabayı satıp bu çocuğun tedavisine verirdiniz. nasıl inanıyolardı demeyin yüzümüze kıyafetlere bakanlar bu çocuklar temiz çocuklar, zaten özel üniv. böyle şeyler olmaz diye düşünüyolardı. bu yolla 2 günde 4 kişi yaklaşık 300-400 lira para toplamıştık. şimdi bi yandan amma huur çocuğuymuşuz diyorum ama bi yandanda 10 lira 5 lira kimseye koymamıştır diye düşünüyorum. siz ne dersiniz bi sormak istedim

not: özet geç bin diyenleri özet geçmeden giberim