anlatsam mı anlatmasam mı

şarkıların anlam kazanırken hayatın anldıbını yitirmesiydi aşk acısı.
geriye dönüp bakamamak.
Dünyanın en yaşanılası şehrinde yaşamayan tek şey kılardı insanı.
iyi bir ruhun acısız can verdiğindeki sessizlik gibi belki o en son anda, azraili görüp sessiz çığlıklar atmak gibiydi ayrılık.
etin kemikten ayrılırken çıkardığı ses bir kasaba ne anlam ifade ediyorsa sessiz çığlıklarda o kadar anlamsızdı ayrılana.
Birde geri kalan vardı bir hayali yaşayamayan.
yerinde çakılı kalmanın nedeniydi geri döner ümüdi,
gitmek uzaklaşmaksa bişeylerden giderek sadece maddeden uzaklaşıcağını bilerek duyguların hep içinde kalıcağından gidemekti.
her telefon çaldığında yürğin kanatlanmasıydı.
Yolları uzatarak anıların olmadığı yerlerden geçmekti,
gözleri yere çakılı yürümekti benzer gözler görmemek için,
aşka duyarsızmış gibi görünen insanları anlamaktı, onları ve korkularını.
ben hala neyin acısını çekiyorumki sorusunun cevabıydı belki