1. 951.
    +2
    mevsimlerden sonbahardı. nemli, küf kokan dipsiz bir çukurda titreyerek bekliyordum uzun zamandır. neyse bir sabah saat 03.00 sularında, karanlığın içinde bir ışık patladı. güven veren bir ses usulca ismimi fısıldadı birkaç kez. korkum o an geçti. ellerim boşlukta ellerini aramaya başladı. biliyordum, kötülüklerden uzak tutardı o. korur kollar, sahip çıkardı. o, anladım ki o benim sövalyemdi.
    ···
   tümünü göster