anlatsam mı anlatmasam mı

**ama ben zaten yarım saat önceden taksiyle ordayım amk.
intihar mı edecen burda ne işin var diye de makara yapıyor
bir nevi intihardı aslında kendimi kurban edecektim ebruya ya kollarına düşecektim ya da derde tasaya
her arabaya dikkatle bakarken kalbim 132 decibellik kolonun bas mandolini gibi gidip geliyordu her arabada
derken sinyal vererek bir araba yaklaştı
evet geliyordu amk
durdu. arka kapıyı açtım direk içeri girdim
önde babası ve annesi arkada da ebru. kardeşi gelmemiş
o kadar benim hakkımda iyi yazar diye atıp tutuyorsunuz alın amk.o ebrunun bakışının tarifini vermiyorum
o an hissettiklerimi anlatamıyorum
beyin ölümüm değil ama kalb ölümüm gerçekleşti
o ne oluyor deyinceye kadar
babasına bakarak ortayı yaptım gökhan gönül mü dersiniz quarezma mı dersiniz yoksa sabri reyiz mi dersiniz
hakemin gol kararı vereceği geçerli bir açıklama yapsın diye
-sana sürpriz yaptık kızım dedim
bu arada da sürmeye başladı
arabaya ne olur dur dedirtmesin diye başında dolaşan şeytanlardan medet aradım ebrunun
neyseki başka mesaidelerdi ve
-iyi yapmışsınız dedi
bana da merhaba deyip önüne döndü
ama hiç de hoş bir merhaba gibi görünmüyordu
neyse buna da şükür diyerek oturdum oturduğum yerde
pişman pişman
amk.bi tak yapsam da pişman olsam neyse
annesi bir kaç soru sordu
çok efendi bir çocuk üslubu ile hepsine cevap verdim
babası bi kaç kez aaaa?? öyle mi?? gibi kısa kelimelerle konuşmaya katılsada
bizimki hiç bir tepki vermeden yüzünü diğer cama döndürerek yolculuğa devam ediyordu
ben ise hiç acele etmedim.yol yakınken durdurur beni falan yolda indirirler diye bekledim
konyaya kadar bekledim
ama bir baktım bizimkisi zaten uyumuş
kafası da bir müddet sonra benden tarafa döndü
yüzüne öyle derin derin bakarken ağlamadıysam en abazanız gibsin
ağlama değil de duygu boşalması diyelim
lan ne kadar güzeldi amk. annesi de kendini uykuya kaptırmışken ön koltuğa biraz yaklaşıp babasına
düşük sesle