layeredtech

sevgili ben...

sadece ve sadece gerçekleri yazacağım sana bu mektupta. çoğu insanın dediği gibi tutarsız mısın gerçekten ben de bilmiyorum. evet davranışların sürekli değişiyor ama bu tutarsızlıktan değil de duygularının dalgalanmasından sanırım. ama bu rahatsız ediyor insanları, tam alışmışken ivye, karşılarında birden başka birini görünce nasıl davranacaklarını bilemiyorlar. bu onlar için zor olan kısmı işin. ya sen? biliyorum içindeki fırtınaları. kalbin acıyor, sanki binlerce iğne batırıyorlar kalbine, için bomboş kalıyor sonra, bedenini hissedemiyorsun, mutlu olamıyorsun seni mutlu edecek olaylar karşısında bile. bunları biliyorum çünkü ben, sen’im. gerçek sen. herkesten sakladığın sadece kendinle yalnız kaldığında, damarlarında akan sen… şu an da üzgünsün biliyorum, o yüzden yazıyorum sana bu mektubu. yalnız olmadığını, seni anlayan biri olduğunu bilmen için. ve seni sonsuza dek terk etmeyecek biri… en umutsuz anlarında yine yanında ben olacağım, belki avutamam seni ama en azından yalnızlığını paylaşabilir, gözyaşlarına ortak olabilirim. kendi kanatlarınla uçmayı öğrendiğin zaman, artık yanında olmama gerek kalmayacak. çünkü o zaman sen, mutlu olmayı öğrenmiş olacaksın, yani kendini mutlu etmeyi. ama bunu amaç edinmene gerek yok şimdiden. kendiliğinden yoluna girecek her şey ve sen hak ettiğin güzellikte duyguları hissedeceksin bir gün. bir gün dediğime bakma, uzak değil aslında, yakında… uzaklar yakın artık, kalbin kadar yakın… o kalbe gereken değeri vermeyi öğrendiğinde, hayallerin hayatın olacak, hayatın hayallerin… şimdilik hoşça kal…