eşcinselim hayatımı anlatıyorum minnoşşlar

tabi ki bu en son cümlemden sonra babamın önünden eliyle devirdiği sehpayı ve bana kültablasını fırlatışını çok net hatırlıyorum. evde kavga kıyamet, sanarsınız ki babamı öldürüyorlar. annem koşarak geldi salona. adam haklı tabi. yıllardır düzgün bir çizgide yürümüş,iyi kariyeri olan, kusursuz bir ailesi olan adamın muallak oğlu olması tamamıyla kurallara aykırıydı. yani babamın kafasındaki plana göre bu hiç hesaplayamadığı bir ihtimaldi.ah baba ah,keşke bu kadar mükemmel olmasaydın.

"noluyoooorr" diye bağırarak giren anneme, babam haykırarak bağırıyor:

-duydun mu,oğlumuz, gözbebeğimiz,her şeyin en iyisini düşündüğümüz oğlumuz muallakymiş. allahım al şu canımı,hem de şu dakika.

annemin yere yığılışı, kültablasının kafamda bıraktığı acıdan milyonlarca kat daha fazlaydı.