önce ben de inanamadım ama gerçekmiş

kıbrısta uyanıyorum. ayağımın bir parmağı saz olmuş. acılı bi türkü çağırayım diyorum. çığıyorum. çağla çığ arasındaki farkı biliyorum buna seviniyorum. türkümü sonlandırdıktan sonra odamdan çıkıyorum, adımımı dışarıya atar atmaz boşluğa düşüyorum. nerden baksam tutarsızlık diyorum nerden baksan ahmakça diyorum ve boşlukta düşmeye devam ediyorum birden çok yumuşak bir şeyin üstüne düşüyorum. burası bir anane gıdısı, huzur dolu. yumuşacık. burayı haketmiyorum diyip bu pembe topluluğu tekmeliyorum ve düşmeye devam ediyorum bu sefer çok sert bir nesneye çarpıyorum. bu nesneyi tanıyorum ama çıkartamıyorum. çok büyük amk ben de bu nesneyi çıkartabilecek bir züt yok. nesneyi merak edenler için biraz tarif edeyim. nesne çalgıl bir yay. ya da yaylı bir çalgı ne bileyim vuruyosun falan da biyandan. matkap değil ama.

matkap demişken düştüğüm yerin durumunu farkedip irkiliyorum çünkü burada garip olan bir şeyler var.