bir gurup liseliyle kavga hikayem

kız arkadaşıma köşede beklemesini ve ne olursa olsun peşimden gelmemesini söyledim. ve çocukların arkasından gittim. 50 metre kadar uzaklaşmışlardı. laf atanı buldum - en iri yarı olanıydı, şansımı gibiyim - onu kolundan tutup gelsene bilader konuşalım seninle dedim. epic fail. nereden bileceksin değil mi...
hayırdır bilader bir şey mi oldu lafından sonra geri vites barındıran ayıp değil mi yanımdaki kıza laf atıyorsun delikanlılığa sığar mı diyerek vicdan yaptırmak istedim, ama adam safi kütükmüş; he ayıp ne olacak karşılığını aldıktan sonra biraz daha naifleşip beklemediği anda kafayı koymalıydım evet plan buydu, fakat çevremi saran çeteye ve meraklı gözlerle bizi izleyen ama yardıma gelmeyen ve hiç gelmeyeceği her hallerinden belli esnafa ne demeli... son hamlemi yaptım; ben senin kız arkadaşına laf atsam 20 arkadaşımla beraber ne yapardın, bana bunun cevabını ver dedim ve kütük kapar gözümü girerdim olunca ağzımdan sadece iyi kelimesi çıktı ve kafayı çenesine gömdüm. zaten dayaktan öleceğim için ikinci hamleyi hiç yapmadım ve vurmalarını bekledim kafamı eğip. ama kimse yok. kimse elini sürmüyor, kafamı kaldırdığım an grubun bana mal mal baktığını gördüm. içlerinden biri yerden kalkıp üzerime gelen çocuğu kolundan tuttu ve çocuk haklı bırak oğuz, dedi. işte o an yırtmıştım.

arkamı dönüp gitmek üzereydim, son bir bakış çok gereksiz olurdu ama hangi kafayla yaptıysam o son bakışı attım, atmaz olaydım. hööerğğoooohhh laaaayn diye bir ses ve ardından kafama inen o devasa el... başımda bir yanma ve hemen ardından soğuma... avucun içini şakaklarımda hissetmenin dayanılmaz hazzı... hasılı iki taraf da birer darbe almış ve yollarına ayrılmıştı...

geri döndüğümde yaralı da olsam kahramandım ve savunmuştum sevgilimi... artık bana güvenebilirdi, erkeğiydim onun... hatta o an evlenme teklif etsem evlenirdi benimle çünkü ben onu zorluklardan, kötülüklerden koruyan prensiydim artık.

3 ay sonra aldattı huur... ayrıldık...