beyler bu size açık mektuptur

daha doğrusu bi teşekkür mektubudur. sağolun binler... üniversiteyi anne babasının yanında okuyan bi insanım. benimle ilgilenemeyen bi babam ve ilgilenmeyen bi annem var. ablamla aramız hep soğuktu evlendi hala öyle, küçük abimi fırsat bulsam döverim o derece sevmiyorum. büyük abim bu dünyada benle ilgilenen tek insan ama o da istanbul'da,aramızda çok mesafe var. çok istedim bi kız arkadaşım olsun, sıcacık kollarında film izlerken unutayım tüm dertlerimi ama o da çekingen yapımdan dolayı olmuyor,bu boşluğu sevgiliylede dolduramıyorum. bugüne kadar ki arkadaşlarımdan hiçbiri benim onlara verdiğim değeri bana vermediler,bi derdimi anlattım lafımı kesip başka bişey konuşmaya başladılar aq,üzülüyorum.ama sizler, benim hayatımdaki bu bütün boşlukları doldurmaya yettiniz binler.bi sıkıntım olduğu zaman artık kime gidicem diye dert etmiyorum, annemle babamın benle ilgilenmemesine artık alınmıyorum,siz benim için istanbul'daki abim oldunuz adeta.bi sevgili eli tutamasamda artık üzülmüyorum, çünkü biliyorum sizlerde abazasınız ve sevgiliniz yok ve en önemlisi size bişey anlattığım zaman bana size verdiğim değeri veriyosunuz lan. hayatımdaki bu boşluğu siz olmasanız nasıl doldururdum bilmiyorum, bunu sözlük 2-3 gün çökünce daha net anlıyorum. sağolun binler, çok sağolun...

özet: canım gardaşlarım