bu kız benim eski manita

o zamanlar dükkana takılıyorum bu şükran marketin yeri bizim halı koltuk filan satıyoruz lan bi gün uyuyakalmışım dükkanda gözümü bi açtım bu huur karşımda lokum gibi ööle duruyor ayağında çorap yok şöyle basma bi etek dize kadar üzerinde ince bi bluz saçlar filan on numara anlayacağın onun bunun fiyatını sordu makaraya yapıp dalga geçmeye kalktı benle bi şey demedim evli misin cıktıgın var mı dümeni cekti gene ses etmedim efendi çocuguz tabi biz o zamanlar ama efendilik de bi yere kadar demi. güzellikle buna hadi kızım al voltanı yoook. öyle mi öyle.
çektim bunu yazıhaneye dayadım malı. nasıl bağırtıyorum ama biliyo musun ver allahım ver ver allahım ver yer misin yemezmisin o bağırdıkça ben kara murat o bağırdıkça ben kara murat