korkuyorum panpalar yarım

sonunda tepeye ulaşmıştım tepenin diğer sırtına baktığımda bi klübe gördüm gitmem gerektiğini biliyordum. klübeye doğru yürümeye başladımaradığım cevapları kafamı rahatlatacak olayı orda bulabileceğimi düşünüyordum.
böyle bi tepeye bağ bahçenin olmadığı dağın tepesine klübe yapan zihniyeti gibiym diye geçirdim içimden. saat sabaha yaklaşmıştı.
klübenin kapısını yavaşça açtım bikaç defa kimse yokmu diye bağırsamda herhangi bi ses karşılık vermedi korkar adımlarla içeriye girdim cebimdeki çakmağı yakıp karanlığı bi nebze olsun dağıttım tek odalı bi tuvaleti küçük bi mutfağı olan şirin bi yerdi.
normal zaman olsa burda içmenin keyfi anlatılmazdı diye düşündüm. önünde mangalı yakıp rakıyla birlikte 3-5 arkadaşla içmek gerçekten güzel olabilirdi.
ne kadar yorulduğumu klübeye girdikten sonra anladım uyku iyice bastırmıştı. salak gibi onlarca km yol yüürüyüpte bu klübeyi bulmamın açıklaması neydi bilemiyordum..