önce ben de inanamadım ama gerçekmiş

bacağıma bakıyorum bir çizik oluşmuş. allah allah diyorum, allah adını iki kere anınca yanıma geliyor sorun mu var diyor yok diyorum bodrum bodrum diyorum he iyi o zman fedonu getireyim sana diyor ve fedon geliyor o gidiyor. fedonla saçma sapan bakışıyoruz ve o dayanılmaz karizmasına dayanamıyorum ve onunla oracıkta sevişiyorum. fedon diyor, he diyor, neden diyorum. ne neden diyor. sen neden ünlüsün diyorum. valla ben de bilmiyorum ama iyi bronzlaşmışım dimi diyor. hay canını diyorum fedon. canını gibeyim. cemil ipekçi kadar sevemedim seni diyorum. fedon darılıyor. cemil ipekçiyi neden mi andım, çünkü cemil adını severim. ipekse yıllarca aşık olmadaığm milyarlarca kızdan sadece birinin adı. birden farkediyorum, ben milyarlarca insanı tanımıyorum. bu büyük bir ekgiblik, hemen bir internet sitesi kuruyorum ve günde 2 kişi ziyaret ediyor burayı. üç ay boyunca bu böyle sürüp gidiyor. sonunda diğer kişiyle tanışıyorum. koltuğummuş. üzülüyorum. kahve yapayım mı abi diyor yap amk diyorum. koltuğumla oturup karşılıklı iki modern nesne gibi kahve içiyoruz.

işte o an, her şey güzel geliyor be.