ne varsa gercek

ne yardan ne serden geçebilen lerzan'a artık bu işin yürümeyeceğini ki yürüse bile mutsuz bir evlilik olacağını açıklayarak onu gözleri yaşlı bir şekilde bıraktım.

kalbin hiç mi sızlamadı lan der gibi sorular sorduğunuzun farkındayım ama belki onun gözleri yaşlıydı ancak benim yüreğim kan ağlıyordu. 1 sene kendime gelemedim. ne işime konsantre olabildim ne özel hayatıma...

verdiğim bu karar acıydı ancak hem onun geleceğini hem kendi geleceğimi kurtaracak bir karardı. bile bile mutsuz bir gelecek yaşamaktansa bir kaç ay ağlarım sonra başkasında tesellimi bulurum diye düşünmüştüm o zamanlar...

sonuçta yapacak hiçbirşeyim yoktu. istenmeyen adam ilan edilmiştim zilli çirkef bir kaynana tarafından, buna karşılıkta kızı anasından ve benden vazgeçeiyordu. aradan çıkmak en karlı yoldu...