1. 26.
    +1
    @24 bende aynen öyle kardeşim. şu an örneğin, ben belki ona saygı duymuyorum, ama hatıramıza sahip çıkıyorum, hatıramızı kimsesiz bırakmıyorum. acının seyri kişiden kişiye değişir dostum. ama tahmini bişeyler diyebilirim. birincisi benim 7. ayım her an hala aklımdadır. ara sırada telefonla konuşuruz. kim bilir gün gelir barışırız. kısmet bu işler. ama bu kadar acıdan sonra, bilmiyorum. herneyse, 7. ayım ve hala aklımdan gitmiş değil. ama acı babında şöyle söyleyeyim sana, tüket bazı şeyleri. ağlayabildiğin kadar ağla, sıçabildiğin kadar sıç, iç kus, dilediğin kadar sarhoş ol. derse sarhoş gittiğimi biliyorum. 7. ayım, halada içerim. bıktım artık ama yapacak bişey yok. acı, acı zamanla geçiyor. nah geçiyor amk. böyle diyene inanma. her an duymuyorsun en azından. onu düşündüğünde yüzünde acı bi tebessüm oluşuyor. o kadar yılın verdiği tutku, özlem. o acı hiçbi zaman geçmiyor kardeşim. sadece sindiriyorsun. o acıyla yaşamayı öğreniyorsun. bu şekilde hislerini kaybediyorsun, eksiliyorsun. o acıyla yaşamaya sende alışacaksın. 3 ay diyeyim sana minimum.
    ···
   tümünü göster