duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

aldığım nefes, kursağımda düğümlendi, şaşırdım kaldım öyle… evet gibisinden kafamı salladım donuk bir ifadeyle. büşra yı fark ettim, bana bakıyordu.. acıyarak.. hiç bozulmamış gibi gülümsedim suratına o an ama bu durumdan sıkılmıştım. büşra üzüldüğümü bildiği için elimi tuttu alttan… sindiremiyordum bu durumu, her yere koşturmakyan, her ihtiyacı olana koşturmaktan kendimi unutmuştum ve bu durum beni en sevdiğimin gözlerinde acınacak bir duruma sokuyordu… sinirlendim, yumruğumu sıktım. bi bardak su içtim, muhabbete devam ettim. bir süre daha oturduktan sonra kalktık, ailesiyle tokalaşıp vedalaştık, burağın babası sevmiş beni, çok memnun oldum genç diyor. büşra ben biraz kalıcam dedi, tamam dedi annesi.

büşrayla sahile doğru yürüdük, benim sahile indiğimde hep oturduğum bi yer vardır. böyle taşların arasından bi ağaç var, oturduğum taşın etrafını büyük bir ölçüde kapatıyordu yaprakları varken… geçenler tam olarak göremiyordu oraya oturduğun zaman. gittik oraya oturduk, ay ışığı denizin üstünde bir çizgi halinde bizim oturduğumuz yere doğru uzanıyordu…