duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

artık rotasını kaybetmiş gemi gibiydim. bu gidişin nereye gideceğine dair hiçbir fikrim yoktu, ortada ona buna koşturan biri olmuştum iyice, babaya yaranmak için dükkana koştur, , özkan’a yardıma koştur , büşrayı mutlu etmek için uğraş didin tek hedefin haline getir, pelin olayında gergin olduğum dönemlerde keyif kaçırmamak için iyiymiş rolü yap… hep kendimden veriyordum, bununla beraber hedeflerimden de uzaklaşıyordum, artık o takıntı haline getirdiğim gelecekle ilgili mesleki vs hedefler falan kalmamıştı kafamda, aklıma geldikçe, amaaan deyip geçitridiğim sıradan can sıkıntısı haline gelmişlerdi… halbuki büşranın yaş mevzusundan kaynaklı problemler yaşayan, ailesinin tasvip etmediği, benim konumumda bir insanın en çok önem vermesi gerektiği konu olmasına rağmen… diyorum ya özkan gibi olamamıştım hiçbir zaman. bir şeyi tutarken diğerini kaçırıyordum, bi şeyleri ıskalıyordum… bununla beraber bunca hengamenin arasında oraya buraya koşturmaktan asıl üzülmem gereken kişi, pelin’e bile o kadar üzülememiştim, sahiden asıl kayıp oydu, gencecik, güzel, her zaman yanımda olmuş beni düşünmüş pelin ölmüştü, ben ise bunları düşünüyordum, bir kere daha kendimden nefret ettim…

http://fizy.com/#s/116eq2