duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

poğça almaya giderken bu kadar mutlu olacağım aklıma bile gelmezdi. evden anahtarını almadan çıkıyorsun, canından çok sevdiğin insanla yemek üzere bi şeyler alıyorsun, evde seni çok seven birinin bekliyor olması… eve dönerken suratımda salak bi gülümseme vardı, hani böyle mutluluktan kahkaha atasınız gelir de kahkahanız kursağınızda düğümlenir “hıiiyk” gibi sesler çıkarırsınız ya aynı öyleydim. o kadar hevesli ve mutlu hissediyordum ki gülemiyordum bile… halbuki yolsa biri sorsa sen niye böyle gülüyorsun diye, “sevgilimle beraber yemek üzere poğça aldım ondan” desem, tımarhaneye zütürürler deli bu diye. belki de ben ilk defa yaşadığım için böyle triplere giriyordum ama hepinizin o mutluluğu tatmasını isterim. eve gidiyor, anahtarla çalmak yerine zile basıyorsunuz çok sevdiğiniz insanın kim o diye karşılık veriyor yukarı çıkıyorsunuz, kapıyı çalıyorsunuz yine o deli gibi sevdiğiniz insan o muhteşem gülümsemesiyle kapıyı açıyor, içeri giriyorsunuz…