duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

. aç mısın diye sordu, valla açım dedim. dur ben sana yemek yapıyim dedi. işte o anda canevimden vurmuştu. yemek yapan, güzel kız…

mutfağa girdi, makarna yapıcak. makarnayı, tencereyi vs kullanacağı aletlerin yerini gösterdim. dolaba yaslandım büşrayı izliyorum…
kendimi garipsiyordum, ilk defa bi kızla o denli öpüşürken içimden onunla yatmak gelmemişti. i̇lk defa bir kız için sırf mutlu olsun diye soytarısı olmayı düşünebilcek durumdaydım. daha önceden kızları aldırmamayı öğütlediğim, “seven gibilir giben sevilir” mantığını aşılamaya çalıştığım, hayattan alabilceği en büyük zevkin ciks olabilceğini anlattığım insanlar gibi oluyordum. ve bunları düşünürken bazı noktaralarda yanıldığımı da görüyordum. hayattan alabilceğim en büyük zevk ciksten ibaret değildi. onun bir lafıydı, kokusuydu, ona sarılmaktı, gamzelerinden öpmekti, onu izlemekti. i̇lk defa bir kadını ciks objesi gözüyle değil de bir sanat eseriymişcesine izliyordum. o benim mutluluğumun tablosuydu