duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

bunlar yavaştan üstüme geliyor. konuyu değiştirdiler vurcak yer arıyorlar, aynı laflar, okul anca şu kadar sürede biter şunda takılırsan bana gelirsin öğretirim, daha çok gençsin yaparsın. şimdi normal bi muhabbette gayet olağan bir dialog olmasına rağmen adamın içindeki nefret, o kadar konuşmasına yansıyor ki anlayabiliyorsun bu adamın bela olduğunu. ben bi şey demiyorum, bunlar öyle dedikçe haa evet, tamam gelirim diyorum, iyice küçük rolü yapıp iyice kızdırıyorum binleri. neyse büşra benim tarafıma geldi, “ya takıldığı olsa sana niye gelsin, aksine o sana öğretir. sen yaşına bakma” gibisinden bi şeyler dedi. bu iyice sustu. ben zütüm kalktıkça kalkıyor, büşra ya gittikçe hayran kalıyorum. bu amcıkların muhabbeti de sarmıyor zaten. büşra ya kaş göz ettim hadi gidelim yeter artık diye. o da sıkılmış heralde tamam dedi. kalktık tokalaşıyoruz burakla, kardeşimli falan samimi konuşuyor ama tokalaşırken elini öyle bir hızlı getiriyor ki sanki yumruk atıyor adam. omzuna elimi koydum, görüşürüz dedim. bir daha görüşmek gerekiyordu çünkü halinden anlaşıldığı üzere.