duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

arkadaşlarının yanına gittik. özgürlük parkında bi nargile cafe. her zaman lüks ve pahalı mekanlara giden gruptan, gitmesi beklenmicek bi yer. arkadaşlarımı ne var mış tanıdık. o sebeple toplanmışlar.
ortama girdik, el ele. tüm arkadaşları hala şaşkın, nasıl oldu bu iş diye. burak hayretle bana bakıyor. bıraksan saldırcak bana. oturduk, kızlar büşrayı esir aldı, “anlat anlat” diye. ben de erkeklerle konuşuyorum ama kulağım kızların konuşmasında. ne dinlediğimi ne konuştuğumu hatırlamıyorum buraklarla. kızın biri beklediğim gibi, “ay canım kıyamam yaa” dedi. dıbına koyim en nefret ettiğim laftır. her neyse, buraklarla konuşuyorum, nasıl oldu lan dedi. anlattım ucundan biraz. burak bozuk, yüzünden düşen bin parça. i̇nceden bana laf dokundurmaya çalışıyor, “vayy be adama bak daha dün katıldı ortamımıza şimdi büşrayla. helal olsun valla” dedi. tabi yarrram diyesi geliyor da insanın ortam müsait değil işte..