duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

güldü, kalktı tekrardan yanıma geldi. bi şey diyemiyordu, sadece gülüyordu. ben de ona bakıp eriyordum. i̇nanılmaz bir rahatlama oldu bende, sanki sırtımdan 10 ton yük atmış gibiydim. yalnızken hep yapmak istediimi yaptım, başımı omzuna koydum, o mis kokusunu içime çektim. otobüslerin soğuk ve sert cam kenarları gibi değildi, yumuşaktı, sıcaktı. sıcaklığını hissedemesen bile o an. onun olduğunu bilmek bile içimi ısıtırdı. ayrıca güzel de kokardı. zaten o kokusu beni alıp zütürürdü başka diyarlara. kafamı kaldırdım omzundan bu sefer aramızda santimler yoktu. burunlarımız birbirine değiyordu, o küçük burnuna, burnumla dokunuyordum. gözlerinin içi gülüyordu. mesafe yoktu. çok yakınlaştık ama o an öyle saf bir mutluluk varı ki üzerimde. öpmek aklımdan bile geçmedi. sadece birbirimize bakıp gülüyorduk işte. bir süre oturduk. bira falan içtik, muhabbet etmeye çalıştık ama sürekli kitleniyordu. liseli ergenler gibi, konu bulamıyorduk nerdeyse. ne zamandan beri aklındaydı dedi. gördüğümden beri dedim. güldü.tam özkanların yanına gidelim mi diyecekken ben fazla geç kalmiyim bugün dedi. tamam deyip pelinle planladığımız şeyi anlattım, kalamicağı için üzgün olduğunu söyledi.. hesabı ödeyip kalktık