ev anahtarını kadın arkadaşa vermek

pejmürde bir herifim. ayda bir yıkanmak benim için o kadar da olağan dışı bir hâl değildir. her yaratıcı ve zeki insan misali -ki bu iki özelliğe de sahip değilim- evimi incin kullanırım. tişörtlerimi koltuklara, çoraplarımı komidinin üzerine atarım. günü geçmiş çürümüş koltuğun arasından çıkan gıdaları memoli hesabı çekinmeden tüketirim. arkamın toplanması bir kadın arkadaşa emanettir. ben evde olmasam, birbirimizi o hafta içinde aramasak da haftada dört defa evime çeki düzen vermek için zahmete girip büyük bir âlicenaplıkla gelen, yemeği geliş saatime göre banko ya da buzdolabına koyan bu cefakâr arkadaş ile mutabakatım, diş fırçasını banyoya, naftalini gardıroba koyana kadar sürecektir. sonra.. bu gece sooon, biraz sonraaaaaa.. bu kapıdaaaan son keezz... anında naş.