hadi son kopyaladıgımızı yapıştıralım

Dostum demiştim yüzüne karşı
Yaz demişti o zaman dostunu
... Ortak noktaydı şiir bizim için
Okurduk saatlerce ve düşünürdük yaşamın asıl gayesini
Oydu işte anlam katan hayata
Bizdik biz olmayı o başaran
Bir elinde kitaptı, sevmişti okumayı nargilesi yanarken
Dalmıştı belki satırlara
Çoktan yanındaki arkadaşlarını unutmuş yazara kulak veriyordu.
Bir şeyler yapmalı derdi hep
Yapacaktı beklide, gidecekti uzaklara
istanbul mesela onu çeken
Tarih kokan şehirdi, onun için sevda şehriydi
Martı sesleri, vapur iskelesi
Haydarpaşa bir özlem onun için
Vuslattı, gitmeliydi
Susmuştu bazen, bazen kurmuştu anlam yüklü cümlelerini
Kızmıştı bana zaman zaman
Sevmişti, dost demişti
Loş yanan lambaların altında yürüdük, aynı sigarayı paylaştık, aynı flaşa gülümsedik
Sarı yapraklara bakıp ne güzel dedik
Biz görmeyi denedik sarı yapraklardaki dersi
Aşkı anlattık, sevdayı
Martılara atılan simit gibiydi yüreği
Nerede olacağını bilemedim hiç
Konya’nın parke taşlarını ezdik beraber
Mesnevi havayı teneffüs ettik
Bitmeyen sohbetimiz vardı
Gür sakalı, uzun saçları ve gözlüğü onu o yapıyordu
Gönül kumbarandaki yerimi bilemem
Ok gibi sapla yüreğine
Vardı dersin elbet bir gün biri
Bilirsin elbet satırlar arasındaki o ince yeri.

Ahmet Furkan BiLGiÇLi

dediğinizi yaptım binler.