hiç unutamadığınız anlar var mı lan

başlığın adam gibi olması ilgimi çekti.
okuyodum, dayanamadım ben de yazıyım dedim.

sanırım orta son, yada lise1 dim. kuzenim vardı, yaşıttık, farklı illerde yaşıyoduk. neyse, msn'den sürekli bişeyler sorar, bende cevap verirdim, kimi zaman kızardım, bunlar nasıl sorular diye, geneli oyunla ilgili olurdu neyse, yinede verirdim cevabını.. bazen de vermezdim. neyse. içine kapanık bi çocuktu, kimseyle konuşmazdı, anlık davranışları ele verirdi ama onu, çok duygusaldı. bi gün, msn'den tekrar bana bişeyler yazdı, bilgisayarım da çok eskiydi, kasıyodu haliyle, aman dedim, yeter artık. o sinirle pencereyide, msn'ide kapattım. 1 saat sonra telefon geldi amcamdan, babamlarda teyzemdelerdi. babana ulaşmam lazım diye. başta yine pek umursamadım, klagib bir konusmadır diye, kapandıktan 2 dakika sonra tekrar aradı. mutlaka babana ulaştır dedi telefonu. neyse, 2 kat yukardaydı zaten, getirdim babama. telefonu almasıyla, göz yaşları bir oldu. ilk kez ağlarken görmüştüm babamı. eve geldi, hiç konuşmadan, 1 tane tshirt alıp, 600 km yola çıkmak için hazırdı.. kuzenim inthar etmişti. ben, haberi aldığımda, nasıl olur demiştim kendi kendime. daha az önce konuştum dedim, halbuki konuşmamıştım. neden konuşmamıştım bilmiyorum.

cenazesine bile gidemedim, hatta 7 - 8 seneden fazla oldu, mezarına bile gidemedim hala. yüzüm yok, keşke cevap verseydim derim hep kendi kendime. belki benimle hiç alakası yok, fakat keşke derim, belki 1 saat daha tutunurdu, 1 gün daha derim. derdi neydi acaba diye sorarım kendime, belki bana anlatırdı. aklıma geldikçe ağlarım. çok özledim seni mustafa. kardeşin oldu olm. yemyeşil gözleri var lan. çokta seviyo beni. sende seviyo musun ki hala. görüyo musun lan. özür dilerim amk. keşke burda olsan, yazın yine gelsen bize atlayıp. marketten sakız çalsan lan. köpeğimizi yine beraber gezdirsek, kavga etsek amk. yeterki beni affetsen.

gece gece kötü oldum amk. neyse gibtir olup gittim.