martı

"daha sonra bir adam geldi;avare, kendi halinde, yapacak hiç bir işi olmayan bir adam. belki sırf yapacak başka bir işi olmadığından, belki de sırf gönlünü eğlendirmek istediğinden, yazık etti o martıya, yazık etti... küçük bir hikaye konusu öyle değil mi?" der nina, trigorin'in ardından gitmek için treplev'i bıraktıktan yıllar sonra geri döndüğünde treplev'e.tek istediği sahnede olmaktır, oyuncu olmaktır. oysa göl kenarında geçen o günlerden sonra her şey çok değişmiştir. şehirde tutunamamış, sefaletle tanışmış, terk edilmiştir. geri döndüğünde ise aslında paramparça olmasına rağmen "sabretmek ve katlanmak" der treplev'e,yine de bir yerlerden tutunmaya çalıştığını belirtir, üstelik hala trigorin'i sevmektedir. nina zayıftır,ve çok saftır, treplev'i,onun kendisine duyduğu sevgiyi asla anlayamamış,bir gücün,bir ünün peşinden koşmuştur, treplev ise hem zayıf hem de omuzlarındaki yükü taşıyamayacak kadar yorgundur. nina'nın çökmüş yüzünü, annesinin ağırlığı altında ezildiği yılları, kendi başarısızlığını, hayata kırgınlığını yeniden düşünür nina odayı terk ettiğinde,ve av tüfeğiyle kendini vurur.
çehov'un martı'sı yazdığı en güzel oyundur, göl kenarında oyunların oynandığı, sohbetlerin edildiği sahnelerin ardında insanların hayatlarının nasıl paramparça olduğunu öyle güzel bir üslupla anlatır, inanılmaz derinlikli karakterleri öyle doğallıkla yansıtır ki,sırf metin bile defalarca okutturur kendini. çehov'un çok oyununu, çok farklı yorumlarla izledim sahnede,ama martı'yı asla izlemedim, benim kafamdaki martı'yı paramparça etmesinden korktum, benim nina'mdan daha güzel oynanmış bir nina görmekten korktum. sadece son tiradını oynadım belki ama, oynadığım en güzel roldü sahnede nina. nina'yı asla benimsemedim, duygusal baş kurduğum karakter treplev'di aslında. arcadina ise belki de tiyatro tarihinde yaratılmış en görkemli karakterlerden biridir,hem nefret eder,hem acırsınız;hem sever,hem kızgınlıktan delirirsiniz onu takip ederken.
"beni çeken birşeyler var burda, adeta bir martı gibi göle doğru... "