durduk yerde adamın amını sikerten şarkılar

pierre bourdieu, 1977'de yayımladığı esquisse d'une theorie de la pratique'de (bir pratiğin teorisi taslağı), mauss'un gözlemlerini derinleştirir. hediye verme pratiğini diğer pratiklerden kopartıp ona bir "ritüel" muamelesi yapan nesnelciliği eleştirir ve bu mübadelenin zamana yayılmış bir karşılıklılık zinciri içine gömülü olduğuna işaret eder. cezayir'deki çalışmaları üzerinden, bir hediye verildikten sonra, karşı-hediyenin verilişine kadar geçen sürenin sosyolojik bir anlamı olduğunu tartışır. karşı-hediye ne çok çabuk olmalıdır, ne de çok geç. bourdieu, hediye alış-verişi pratiğinde saf ekonomik hesapçılığın sembolik olarak inkar edilmesinin aslında ne kadar çakalca, stratejik bir yatkınlık olduğunu inceler. hediye alan, karşı-hediyeyi ne kadar geciktirirse, topluluk nezdinde o kadar borçlanmış olur. bu etki sebebiyle, topluluk içinde güçlü olan veya güç kazanmak isteyen, birine yüklü bir hediye vererek onun üstünde (simgesel borçlandırma yoluyla) gücünü artırabilir. ya da, taraflar birbirlerine küçük, karşılığı kolay verilebilir hediyeler vermeyi seçerek de stratejik kararlar almış olurlar: böylelikle aralarındaki etkileşim sürdürülebilir olur, daha eşit bir düzlemde, dayanışmacı bir tarzda güçlenir.