bu günden itibaren zanza devrimi başlatıyorum

Bak sevgili kardeşim, daha önce de yazdım. insanlarla uğraşmak dünyanın en zor işidir. Ben 20 yıllık eğitimciyim ve işimi ilk günkü hevesimle icra ediyorum. Çünkü öğretmenlik mesleğini peygamberlik mesleği olarak algılıyorum. Bir kişinin dahi uyanışına sebep olabilirsem bu da benim kurtuluşuma vesile olur diye ümit ediyorum. Kaldı ki biz lise öğretmeniyiz. Yani kendini dünyanın merkezi olarak gören buluğ çağındaki çocuklarla uğraşıyoruz. Onların yaptığı ufak tefek şeyleri dikkate alıp kürkümüze küsseydik şu an hiçbirinizin çocuğu istediği yere gelemezdi. Ama biz çocuktur, bu yaşın pgibolojisidir deyip görmezden geliyoruz. Sen de inançlı olduğunu özellikle vurguluyorsun. insanlarla uğraşmakta örnek alabileceğimiz yegane insan efendimiz(SAV)'i Taif'te taşlamadılar mı, mubarek dişini kırdılar, başından aşağı işkembe boşalttılar... ama o ne yaptı? Allah'a dua etti. Onlar cahiller yarabbi bilmiyorlar, sen onları affet dedi. Büyüklük budur işte. Ve doğru bildiği yolda devam etti. Sonuç? Gönüllerin efendisi oldu. Tamam biz onun kadar büyük değiliz, nefsimize hakim değiliz ama bu gibi zorluklarda onu örnek alıp onun yolundan gitmeyi deneyebiliriz. işte o zaman sana büyük derler, işte müslüman derler, herkes senin niyetinde halis olduğundan emin olur ve insanların gönlünü, güvenini ve dualarını kazanırsın. Başlıkta yazmayı bıraktın ama okumayı bıraktığını zannetmiyorum. inşallah bu yazdıklarımı okur ve biraz vicdan muhasebesi yaparsın. Sana yakışanı yap güzel kardeşim. Allah'a emanet ol.