26 yaşındayım ve size anlatacaklarım var

maddi durum yönünden olmasa da anlattığın bu hikayede bir nevi kendimi gördüm. hani dediğin o tabir varya ' 20'li yaşlarımda olsam dünyanın dıbına koyardım ' diye.. aynı şeyleri ben yaşıyorum şuan. benim için geç bir zaman değil aslında. 6 ay oldu ayrılalı. 6 aydır ne samimi bir dostum ve nede beni ailemden başka düşünen. üniversiteyi de geçen sene kazanamayınca 1 yıl mahkum olmak zorunda kaldım buralarda. bak benim aile olayımda sadece annem var.ben çok küçükken boşandılar ve babamı arada görürüm.. ne maddi yardım yapar nede başka bir şey. annemin mesleği de olmasa vay halimize. şu 6 aydır yatağında dönüp durmalar , tavanı seyretmeler , uyuyamamalar ne kadar koyuyor insana biliyormusun ? evde boş boş oturmanın verdiği olayda çabası ve etrafında dostun diyebileceğin kimsenin olmaması. şu dıbına kodumun yerinde sadece ben ve bilgisayarım var. dışarı bile çıkmıyorum artık. ne zaman geçer bilemiyorum da.. saygılar..