hayatım boyunca her zaman

ankara'ya döndüm işte her zamanki gibi. yine sıkıcıydı tak gibiydi amk. artık bayağı uzun bir süre görüşemeyecektik de... 2. dönem vizeleri vardı. oof yine sıkıcı hayat. zaten sadece onun yanındayken eğlenebiliyordum ki. ankara'da hep okul-ev arası. ev hayatım da tak gibiydi zaten pis bir ev arkadaşı bir sürü sorun. anlayacağınız hep sorunlarla uğraşmakla geçiyordu günlerim. 1 dk bile çalışma isteği gelmiyordu. yavaş yavaş da sevgilimle sorunlar yaşamaya başlamıştık, o dışarı çıkamamasından şikayetçiydi kendinden taviz veremiyordu ya da vermek istemiyordu. benm yanımdayken evine akşam 5te dönen kız istanbul'da gece yarısına kadar dışarda kalmak istemeye başlamıştı ben ankara'da akşam bile dışarı çıkmazken. benim yanımda o kadar hiç durmadı ki bu hakkı kazanabilsin...