yemekteyizde her hafta bir ibne çıkması

kanka gel bi hikaye anlatıyım:

fakir bi ormancı warmıs taam mı bi gn ormanda giderken bi yılan kayaya sıkışmış can cekişiomus. bu ormancı emmi yılanı kutrtarmıs. yılan demiş sana hayatımı borçluyum bunu ödemem lazım. gel demiş yuvamı gösteriyim sana. neyse yuvasını göstermiş demiş günde bi kez gel buraya 3 kere vuru sana günde 1 altın verecem demiş. emmide yok mok demiş ama kabul etmiş gibik. neyse ormancı emmi seriye bağlamıs hergün gelip gidiomus artık yılan sözünü tutmus vermiş altını her gün. bi gün ormancı emmi hastalanmış. ölecem nede olsa diye oğluna durumu anlatmış demiş ewlat bele bele git altını al her gün. bebe gitmiş bakmış harbi yına kafayı uzatıyo ağızda bi altınla. demiş ben ormancının bebesiyim babam hasta. yılanda olsn lşa demiş ha sen o o al altını gibtir git. böle devam ederken bebe düşünmüş kendi kendine demiş bu orspu çocuu yılanın yuvasında bi ton altın wardır aq ölodürüyüm gibiği altınlar benim olsun. almış eline çatalı picağı tıklamıs yılanın yuvasını altın ağzında çıkmıs yılan bebe tam çatalı sokacakken yılan ani bi manevra yapıp kafaya gelen çataldan kurtulmuş çatal kuyruguna batmış, can havliyle bebenin zütünden sokmus yılan bebe oracıkta ölmüş sonra ormancı emmi iyileşmiş bebeyi aramaya çıkmış cesedini elindeki çatalı neyim görünce anlamış durumu. tıklamıs yılanın yuvasına. demiş sen benm bebeyi öldürmüşsün ama görünüse göre suçlu o bizim dostlugumuz bozulmasın.

yılan da demiş ki yoo adamım yoo sende bu evlat acısı bende bu kuyruk acısı varken biz bi daha birlikte olamayız.