inanılması güç dayak yeme hikayem

kliniğe geldik. gözler üstümde ve birdaha utanma duygusunu hissediyorum. herkes bana bakıyo ve hemen bir bölüme alıyolar beni. soruyolar ne oldu diye çünkü polis çağırması gerekebilir. kavga diyo babam aralarında dövüşmüşler mahallenin çocukları polislik bişey yok...

doktor olduğundan süphelendiğim bi abi gerekli işlemleri yapıyo peder dışarı alınıyor. uzan diyor bu abi korkma hissetmeyeceksin bile. bikaç dikiş atıcaz dudağına. kıvrandırıyor beni pekekent ama gık demiyorum. babam kapıda ya. daha fazla üzülmesin diye sesim çıkmıyo şerefsizim. biliyorum çok kızdı, şuan potansiyel katil adam. çok ciddiyim ve korkum bu yönde. sonradan gelen hemşirede konuya müdahil oluyor pansuman yapıyor yüzüme orama burama işte. o ebesini tersten gibtiğim doktoru bitiriyor işini... dikişti, pansumandı, banttı ne gerekiyorsa yapıyorlar her bir yanıma, burnumda kırılmamış allahtan. detaya girmiyorum. doktor eskisinden iyi oldu diyede bir espri yapmayı ihmal etmiyor gülücüğüde ekliyor peşisıra.

reçete filan yazıyo ben toparlanırken.

çıkıyoruz... acım biraz dindi iğnelerden sonra. konuşmam yannan gibi dikişler gibti belamı. sorguya devam ediyoruz anlatıyorum herşeyi. eve geçiyoruz babam diğer odaya geçip tel. ediyor biyerlere. bilmiyorum kimedir niyedir. sonra ilaçları almak için nöbetçi eczane aramaya gidiyor.