inanılması güç dayak yeme hikayem

bunların sinirleri yatıştı sanırsam yoruldular tokatlar eşliğinde yavaş yavaş tartaklıyolar artık beni. tam o sırada can havliyle öyle bir fırladım ki tazı gibi koşmaya başladım koşuyorum ama bırakmadılar. tuttular bidaha beni arsanın öbür ucunda.

oyuncular aynıydı sadece konum değişmişti. burası az önceki yere nazaran daha çok çakıllarla kaplıydı ve ben yerlerde süründüğüm için bu yer beni gibti attı diyebilirim.

saçımdan tuttu huurnun oğlu yüzüme sert bir yumruk indirdi yine bir yıldız gördüm panpalar çok acıdı bu sefer. diğeri peşisıra karaciğerimin üstüne sert bir tekme indirdi. insan gerçekten düşmanını bile böyle dövmez lan. küfürler tehditler hiç dinmiyor bu arada yani çıkan sesler sadece kemik ve inleme seslerim değil arkadaşlar hala sövmekte tehdit etmekte. vurmaya devam ediyolar sürünerek kalkıyorum ordan tekmeler ve ymruklar eşliğinde koşmaya başlıyorum bir umut... belki gelmezler peşime yani ben olsam o kadar dövsem hayatta kovalamam ne uğraşıcam derim. ama bu vicdansızları allah yaratmamış sanki, öyle bir acımasızlar kovalıyolar ama nası koşuyorum yaa elvan abeylegesse tak yemiş yanımda. can tatlı tabi. arkamdalar ana bacı söverekten.

bu arada duyuyorum o x binini. bırakalım yeter gibi şeyler söylüyor peşimde koşarlarken. anladı bin işin büyüyeceğini galiba, yada acıdı amın feryadı.