madensuyusu

fırtına yırtıyor sessizliği
ufuktan bir güneş doğuyor
gecekondulardan geliyor halk
tüm şili şarkılar söylüyor

venseremos venseremos
kıralım zincirlerimizi
venseremos venseremos
zulme ve yoksulluğa paydos

şili'de halk bugün savaşıyor
cesaret ve aklın gücüyle
kahrolsun halkın katili cunta
yaşasın "unitad popular"

vur ulan köpek dölü
vurduğun her bir ölü canlanır çiçek açar
her çiçekte bin tohum
her tohumda vurduğun bin yiğit doğar yaşar

işte bak en öndeyiz
halkız biz tükenmeyiz
tarihler yazar bizi
biz tarih yazanlarız

top tüfek ateş ölüm vız gelir bize
gömüyoruz şehitleri kalplerimize
istemez vaad etmeyin cenneti bize
dünya cennet olacak ellerimizle, alınterimizle

bir değil beş on değil
bir değil milyon değil
beşbuçuk milyarız biz
kovmak ile gitmeyiz kırmak ile bitmeyiz
her diyarda varız biz

biz birgün çalışmasak
çarklar durur sular kurur
toprak küser biz ekmesek
çağlar döner hayat durur

düş kuramıyordu analar; ölümün dehşetinden...
yıkanmaktan eskimişti anaların gözleri...
birbirlerini acılarından tanıyorlardı...
anaydılar...
çocuklarının ilk evleri onlardı...

ah yavrum ah!
önce sen taşındın benden
sonra da ben kendimden
ben, bende değilim
ben, sendeyim kızım...

anaların bir damla gözyaşında
bir şehir bütün kirlerini yıkardı...
ve en çok analar dövülürdü
boran fırtınası'nda; çocukları dövünürken..
yoldaşlar, bizler tutsak düşmeden önce...
bayraklarımıza ve şehitlerimize ant olsun ki, zafer biz kazanacağız...
ölüm orucu yeniden doğmaktır...
ve ben bu gücümle bir kez daha haykırıyorum! halkıma layık olacağım,
yoldaşlarıma layık olacağım...
zaferi kazanacağımıza inanıyoruz, bu uğurda ben de şehit düşeceğim...
yaşamış sayılmaz zaten, yurdu için ölmesini bilmeyen