hayatta kimse kimseye böyle bir dost kazığı

babama neden mi kızıyorum? çünkü bu tehlikesiz riske girseydi, vakit geçtikçe ergenliğin de etkisi tabii, ne kadar olgunum da dese insan, arkadaşlarının yaşam tarzından, giydiğinden etkileniyor. hani iki tane olmasın da bir tane spor şortum olsun istiyor en azından beden dersinde giyecek. çelişkilisin bin diyebilirsiniz, ama şunu diyorum, böyle hissetsem de hiç bir zaman bana şunu alsak mı diye dillendirmedim bizimkilere, onlar da içten içe hem üzüldü alamıyoruz diye, hem de ferahtı içleri istemiyorum diye. bilgisayar lazımdı binler, ama ikinci el bile alamazdım. ya da sömestrde olsun, yaz tatilinde olsun, dershanelere gidemezdim (kendi dershanem olsun, ya da ücretsiz reklam için 2 haftalık kurslar olurdu ya, çünkü ekstra masraftı yol, yiyecek bir şey alma parası. istemezdim, çünkü kardeşimle benim okul masraflarım için babam part time diyebileceğimiz bir şeyler kovalardı sağda solda, annem bir süre sonra çocuk bakmaya başladı. gurur duydum hep, hiç utanmadım bundan, onlardan. gururla söylerdim de arkadaşlarıma. hatta unutmam, galiba lise sondum. dersler açısından parlak olduğum için, dershane özel ders masrafı yok tabi (dershane burslu) bunla da gurur duyuyorlar. ama yine de masraf çok, 1 sene sonrası düşünülüyor, kardeşim yeni liseye kaydolacak. doğumgünümdü, sabahıydı, cumartesi gününe denk geliyordu