beyler ev arkadaşımla yaşadıklarımı

tabi o anın şokuyla bi gib de yapamadık oturdum hırsımdan ağladım. her neyse hastane maceramız bu şekilde devam ederken. yeşim hastaneden çıktı. annesi, yeşim diğer ev arkadaşım(sezen) ve ben kalmaya başladık. evde bi annenin olması bi dert bide delinin olması ayrı bi dert amk. hepsi üstüste geldi zaten erkek arkadaşımda bize gelemiyodu iyice canım sıkılmaya başlamıştı. ama yine de çaktırmıyoduk amk. sezen pek giblemiyodu artık beni ilgilendirmez ben görevimi yaptım anası ilgilensin diyip evde bile durmuyodu. bende vicdan yapıp kalıyodum amk. bi zaman sonra farkettim ki esin evde oturuken sürekli olarak bana bakıyo. bende göz göze gelince göz kırpıyorum, gülümsüyorum falan ama. içimden de hayırdır amk. demeden geçemiyorum.