beyler çok ciddiyim bi bakar mısınız

@takan; teşekkürler dostum, haklısın elbette. lakin ölmüşsen ölmüşsündür. bu saydıklarına yakın şeyleri tabii ki düşündüm. moralimi mümkün mertebe yüksek tutmaya çalışıyorum. zaten bana söylenen bu sürekli. ama ne kadar yapabilirsin ki.. illet işte.. bitti, bu sefer bitecek, az kaldı, ha gayret denilenin ertesinde tekrar büyüyor.

hiç derdim tasam yok hayatta şu an için.. sorumluluğum yok yaşamak dışında, bunu bilerek davranıyorum ve düşünüyorum. ama gün geliyor müthiş bir moral bozukluğu oluyor. işte bunu yenemiyorsun, bu oluyor ağzına sıçan. bir sonuça kavuşsa da bitse artık diyorsun.. bazen çok iyi hissediyorsun, bazen çok kötü.. dengesizliğin daniskası.

tedavimin 2. yılındayım, 1-1,5 yıl sonra bir sonuca ulaşacak deniliyor. bazen öyle bir şey oluyor ki, giberim ölümünü de hayatını da diyorsun.. dua etmek bile gelmiyor içinden.. ki bu konumda bir insanı rahatlatan en büyük şeydir dua. inanırsınız, inanmazsınız. ben de imanı çok kuvvetli bir insan değilim, ama başka da bir şey gelmiyor elden, budur canımı sıkan.

çok fena bi çaresizlik. 22 yaşındayım, üniversite 2. sınıf öğrencisiyim, hayatımın en güzel olması gereken yılları zütüm gibi geçiyor.

öğütleriniz, destekleriniz ve dualarınız için minnettarım.