toplanın piçler 7 yıllık aşk hikayemi

aradan 1,5 ay geçmişti artık birbirimizle olan muhabbetimiz iyice ilerlemişti. artık açılma vaktiydi. bi sabah yine çıktım evden. kız yoktu. bekledim, meraklanmaya başladım. servisi geldi, kornaya abandı. kız hala yok. ertesi gün, evden çıktım kız yine yok. kafayı yicektim amk. 2 gündür nerde bu kız, başına bişey mi geldi diye düşünmekten beyin amcıklaması yaşıyordum sabah akşam. sonraki gün çıktım evden, kız ordaydı. merabaaa diye geldi yanıma. hayırdır yoksun 2 gündür, muhabbet falan edemedik noldu dedim. dedem vefat etti, şehir dışına gitmek zorunda kalmıştık dedi. yüzündeki üzüntüyü görünce ne diceğimi bilemedim amk. sormaz olaydım kafama sıçayım dedim. üzülme ama, seni böyle görmeye alışık değilim ben dedim. yüzüme baktı gülümsedi. 2 gündür doğru düzgün muhabbet etceğim kimsem yoktu sen olmayınca, bunu farkettim biliyo musun dedim. gülümsedi yine. kızı biraz olsun güldürmüştüm, bişeyler hissedip hissetmemesi umrumda değildi o an. biraz olsun mutlu olmuştu, o yeterdi bana..