hayatım boyunca her zaman

ertesi sabah uyandık. güzel bir kahvaltıdan sonra onu metrobüsle yurduna gönderdim. duş falan alıp hazırlanacaktı, ben de arkadaşın evinde duş alıp hazırlanacaktım sonra mecidiyeköyde buluşup gezmeye koyulacaktık. duşumu aldım hazırlandım gittim yanına. başladık gezmeye, taksim, istiklal, o istiklalin sonundaki yokuştan aşağıya inerken meyveciler var ya oradan ananas alıp yemesi kadar güzel bir şey yok lan ilk defa orada tattım onu. o yokuştan el ele indik eminönü'ne. yürüdük yürüdük sultanahmete gittik kapalıçarşı oraları falan gezdik onlarca fotoğraf çektik. hala da saklarım onları hepsi çok güzel anılardı. yerebatan sarnıcına gittik. galatasaray kulesine ilk gidişimde gitmiştik ne korkmştum lan orda yükseklik korkusu da var bende. neyse... o gün doya doya gezdik ulan. demiştim daha önceden ailemin durumu çok iyi değil ama kötü de değil. annemler o kadar çok para yolladı ki beni oralarda parasız bırakmamak için... annem de çok severdi onu kendi kızı gibi görmeye başladı. ulan babam bile benden daha çok aşıktı kıza gidip ailesiyle tanışmayı falan düşünmüş ben de yok daha neler çok erken falan dedim de durdu herif. ama onların içindeki o fesatlığı öğrense var yaaa. dıbına koyayım öyle fesat insanların lan sevgiden aşktan anlamayan bağnaz ailelerin. yobaz da demiyorum bağnaz... kızınız sanki hep sizin olcak amk mutlaka sevgilisi olacak, bırakın da temiz biri olsun değil mi bulmuşken neden bunuyorsunuz be dıbına koduklarım.