hayatım boyunca her zaman

ankaraya dönünce tabi eski yaşamıma devam etmeye başladım. sürekli ev okul çizgisi, üçgen bile değil aq mekik dokuyorum. ama durumumdan şikayetçi değilim, seviyorum ya önemli değil aq. günler öyle geçerken 29 ekim telaşesi oldu 5 günlük bir tatil var. bana 29 ekimde ben geleceğim ankara'ya demişti. yurttan izin alamayacağım galiba falan dedi çok tartıştık. annem ankaraya gelecekti ona gelme demiştim sırf onun için. ankara'ya gelemeyeceği kesin olunca dedim ben istanbul'a geliyorum. gelemeyceksin çünkü annemler gelecek buraya dedi bana. vay amk bu da nereden çıktı ya. söyle annenlere 3 kişi kalkıp gelmesinler istanbul'a biz kalkıp gidelim dedim hem aileleri görmüş oluruz hem de birbirimizi görürüz. annesi gile o fikri kabul ettiremedi aq. annesi telefonda ben onun neden geleceğini biliyorum tarzında laflar etmiş. aq kızını göreceksin yetmio mu sana ya yetmio mu. biz de birbirimizi görsek ne olur lan ne olur ya? bir insan sevgiye bu kadar mı karşı olabilir arkadaşlar söyleyin bana. anasına bir güzel kaydıktan sonra ben eve gideceğim sana annenlerle istanbul'da iyi gezmeler dedim. annesinin istanbul'a gitme amacı sadece gezmek aq sadece gezmek. neyse ben o 5 günlük tatilde eve gittim ailemin yanına tam pazar günü ankara'ya döneceğim ki gelen haber şu: benim okulum tadilattan dolayı 1 hafta tatilmiş pazartesi biz de eve geliyoruz. dıbına koyayım böyle işin. amcık karıyı gördün mü kızını kendi yanına getirecek. tabi ben evden ayrılıyorum ya olmayacağım o şehirde getiriyor kızını. hayatımda böyle fesat karı görmedim ben beyler böyle fesat karı görmedim yani. o pazar söve söve ankara'ya döndüm ben.