depresyonun bokunu çıkartanlar gelsin 2

beyler sadece şöyle diyeyim, valla önceki sayfaları okudum, hem üzüldüm hem sevindim lan. sevindim, çünkü bu halde olan bir ben değilmişim. üzüldüm, çünkü bu durumun taktanlığını iyi biliyorum.

şu an uzun uzun yazmaya mecalim yok; geçen sene bundan daha berbattım. çünkü en iyi arkadaşıma aşık olmuştum aq. hem de yan fakültede okuyordu. lise arkadaşım. aq olay ankara'da geçiyor. cebeci'de. cebeci deyince ankaralı binler anlarlar herhalde. mına koduğumun gri semti ya. adım atar atmaz içim kararıyor. neyse bu kızı unutmak için yazın bir kızla yazışmaya başladım. ekşiden tanıştıydık aq. blogumu beğenmiş, mail attı işte bu. ben o kadar moralsizdim ki kızı giblememiştim. 2 aralık 2009'da mail attı kız. daha sonra işte haziran ayında zaman geçsin diye bunla konusmaları sıklaştırdık. msn'de, telefonla, mesajla. ama kız istanbul'da okuyor. samsunlu. beyler neyse şu an çok yüzeysel anlatıyorum. bu muydu yani aq demenizden korkuyorum devam edecem...