yolun sonu intahar beyler

gel lan gel de sana ben hayat dıramımı anlatayım da gör kim daha çok intihar etmeye hakkı var.

-13 yaşından beri köpek gibi çalışıyorum
-babam 13 yaşımdan beri felçi yatağa mahkum. şuan 23 yaşındayım. ve yapacak hiç bir şey yok.
-üniversite okuyorum saat 5 de işten çıkıp akşam derse gece 12 de eve geliyor sabah 7 de yine işe.
-uğruna okulumu uzattığım işten kovulma noktasına geldiğim kız tek kelime söylemeden beni terketti 6 ay depresyona girdim.
-3 tane kız kardeşim var. 2 si okuyor. ablam işsiz.
-bazen işe gidecek yol parası bulamıyorum.
-çok değil 1 ay çalışmazsam açız amk aç!
-bi de bunların üzerine ms hastası olduğumu öğrendim. 2 günde 1 iğne oluyorum. ilacımın kutusu 1700 lira (sgk ödüyor gerçi ama çalışmazsam gibi tutuyorum.
-ms hastası olduğum için çabuk yoruluyorm çalırken neler çektiğimi ben bilirim. o kadar yoruluyorum ki dersde uyuyorum resmen amk.
ve daha burda anlatmak istemediğim hayal gücünü zorlayacak bir ton dram.

ki bütün bunlara rağmen benim çektiğim bir hiç! senin çektiklerin benim çektiklerim yanında koca bir hiç! ikimizin dertleri ise 10 yıldır babamın altından tuvaletini temizleyen annemin çektikleri yanında hiç oğlu hiç. ha ne yapayım intihar mı edeyim amk. ne olur biliyor musun annem 1 sene için de ölür. sonra babam. geride kalanlarında hayatı zehir olur.