işte benim hayatta kalma hikayem beyler

gözlerimi açtığımda güneş doğmak üzereydi ben koştum dereye baktım su azalmıştı ama şiddetliydi geçemezdik
o an isyan ettim deli gibi bağırmaya başladım işkence gibi geliyodu...
geri döndüm mağaraya acıkmıştık yine ama bu kez şansımız yoktu yiyebilceğimiz tavşan kemikleri vardı sadece
ben yine dışarı çıktım dere boyu ilerledim yarım saat yürüdüm belki daha fazla
yağmur suyunun oluşturduğu gölet içinde de kurbağalar vardı yakalayabildiklerimi yakaladım
gördüğüm her canlı bana yemek gibi geliyodu 8 tane kurbağam oldu mağaraya zütürdüm dedim kuzene
sana kahvaltı getlirdim çıkardım kurbağaları hepsinin kafasına sivriltilmiş odunla delip öldürdüm
arka bacaklarının yendiğini biliodum çünkü. kurbağaları kızartıp yemeye başladık...