hayatım boyunca köpek muamelesi gördüm yeter

Ama bunu asla unutamam: gene böyle üniversitenin başlarında burs beklerken aç kalmıştım. Abartmıyorum, bildiğin aç kalmıştım. Para suyunu çekmişti evde kemirecek ekmek bile yoktu. Sigara alacak para zaten yoktu. Sokaklardan pönçük toplamıştım, 15-16 tane yarım sigara bulmuştum yerde, onları eve getirip içmiştim. Napacağımı bilmiyordum. iki gündür hiçbi şey yememiştim. Aklıma burs için başvurduğum bir işadamı geldi, kobi patronu gibi bi şey işte. Onun bürosuna yürüyerek gittim, durumumu anlatacaktım, başka çarem kalmamıştı. Adamın bürosuna girdim. Şans eseri oradaydı. Bi maruzatım olduğunu, utana sıkıla, yerin dibine bata çıka dilim döndüğünce kibarca anlattım. Durumum bu vaziyetteydi, bana yardım edebilir miydi acaba? Adam yılların çakalı, benim zor durumda olduğumu bal gibi de biliyordu.