hayatım boyunca köpek muamelesi gördüm yeter

Neyse, ben ilkokul üçüncü sınıftayken bu sefer de darüşşafaka gibi çıktı. bilen bilir,(angutyus reyis aşağıda gördüm entrini senin kalıbı kullanıyom bak..) darüşşafaka yetim çocukları ilkokul dörtten lise sona kadar parasız yatılı okutan bir vakıf okulu. Tabii o zamanlar bana babaannemden uzak olabilecek her yer cehennem amk. sonradan öğrendim bu darüşşafaka harbiden çok sağlam bi okulmuş, hem çok daşşaklı bi eğitim veriyorlar hem de çocuklara iyi bakıyorlarmış. Nerden bilim amk, ben orayı yetiştirme yurdu sanıyorum çocuk aklımla. Kimse de uyandırmadı. Bizim hoca da çok iyi bilmiyormuş demek ki, bana sadece yatılı olduğundan bahsetti. Neyse ilkokul hocam beni harbiden severdi, sessiz sakin içine kapanık çocuktum çünkü. Baş ağrıtmazdım, ses etmezdim. Ödev mödev her taku yapardım. Onun zoruyla bu darüşşafakanın sınavına girdim, elimden gelenin en kötüsünü yaptım sınavda. Başardım da amk. hoca sonra geldi beni teselli ediyor üzülme filan diye. Ne üzülecem lan? Babaannemin yanında kalayım da bana cehennem olsun amk, umurumda değil. Böylece darüşşafaka belasını da atlatmış olduk.