dogmatik ve sosyolojik bakımdan pragmatik oluşum

özellikle üniversite hayatımın ilk günlerin yaşadığım sıkıntılar beni hep bunu düşünmeye itmişti.
sosyal hayatımızın en önemli kısmını okul yaşamımızın kapsadığını varsayarsak. benim anaokuldan başlayarak üniversiteye kadar geçen eğitim hayatımın hep aynı çevrenin içinde geçti. dünyanın hertürlü pisliğinden uzak cam bir fanusta yaşadım tabiri caizse.o zamana kadar hiçbir kötülük görmedim kimseden.ama üniversiteye gidipte değişik insanlarla, türlü türlü oyunlarla, dudak uçuklatacak olaylarla karşılaşınca resmen yaşamdan soğudum.ben dünyayı böyle bilmiyordum çünkü dünyanın çirkin yanından yoktuki haberim, geleceğe dair tüm umutlarımı kaybetmiştim. kendimi korumayı başardım çok şükür,ama çok yıprandım, duyarsız insanlar tarafından o kadar incitildimki, gördüklerim canımı öyle acıttıki ; eve gidince aileme çattım istemeden. beni yetiştirmiş oldukları değerler ekseninde kazanmış olduğum kişiliğimin, çocukluktan gelen sosyal normlarım ve sahip olduğum sosyal değerlerin hayatımı yaşanmaz hale çevirdiğini düşünmüştüm