depresyonun bokunu çıkartanlar gelsin 2

iyi yada kötü herkesin kendine ait bazı fikirleri vardır herhangi bi konuda. genelde susmayı tercih ettiğimden dolayı pek dikkat çeken birisi olmadım hiç."dikkat çekmek!" sanırım bu tür bi çabanın ilk önce içinizde olması gerekiyor. içinizde yoksa eğer silik bir karakter olarak yaşamaya mahkumsunuz. böyle bi mahkumiyeti çok önemsemiyor olmanız gerçekleri değiştirmiyor ne yazık ki.siliksiniz işte...

silik bi karakter olmak benim kendi kendime yüklediğim bi özellik değil demenizin de pek bi anlamı yok. toplum içinde kendinize minicik de olsa bir yer edinebilmenizin altın kuralı olmuş bu kavram:"dikkat çekmek!"

ailenizden sevgilinize, öğretmeninizden arkadaşlarınıza, hepsine karşı verdiğim bu büyük mücadele içinde, inanın kendimi çok çaresiz hissediyorum. politik olarak doğru olan tüm o bariyerlerle nası başedebileceğimi bilmiyorum artık.

görüp algılayabildiğimizin ötesindeki doğruları bize kim gösterebilir?

silik bi karakter olmanız hiçbir şeye dair fikriniz olmadığı anldıbına mı gelir?

"susmak kimi zaman en büyük cevaptır"a karşılık "korktuğunuz için susmak"ın karşılığı nedir?

çekingen bi yapıya sahip olmak ya da ne biliyim korkak olmak kendi kendime kararını verip üstüme aldığım bi sorumluluk mudur?

şu ana kadar hayatınıza dair net bi fikrinizin olmaması bir suç mudur?

öyle yada böyle, herkes kendi karanlığını yaşar. kendimden biliyorum... *