depresyonun bokunu çıkartanlar gelsin 2

dışarıdaki insanlar bizleri anlamayacak beyler. hep aynı palavraları sıkacaklar. dibe vurduktan sonra kalkmak diyecekler. niye? gibik sistemlerine bizleri de dahil edebilmek için. insan olarak kimin umurundayız peki? üzgünüm dostlarım, insan olarak sadece ailemizin ve kendimin umundayız, o da kendimizden vazgeçmemek için. bütün o gibleri kokuşmuş pgibiyatristlar, pgibologlar gibik egolarını tatmin ederek suçlarlar bizi, birey olarak umurlarında değiliz. tek önemsedikleri para ve ruhlarını kandırmaları için yaptıkları ruh iyileştiriyorum saçmalıkları. zütümün kıllarını bile iyileştiremiyorsunuz, üzgünüm. bizi kurtaracak olan hayatını insanlığa adamış insanların düşünceleri ve kendi değer yargılarımız. elbette hormonlara olan etkisi yadsınamaz ilaçların yardımı bir de. her gece odamızı yoklayan annemiz, sürekli hatırımızı soran babamız, belki insanca bir gülümseme. hepimizin sadece "insan" olmaya ihtiyacı var. yas tutarak, üzülerek, sevinerek, benliğimizi önemseyerek, bir gülücük hediye ederek dışarıdaki sefillere. sadece insan olmaya ihtiyacımız var. vve maalesef dışarıda insan olmayan ama sisteme adapte olduğu için sağlıklı gibi gözüken milyonlarca ölü var. ama biz inci de insan oluyoruz binler. geleceği, geleneği her şeyi gibtir ederek kuralları koyuyoruz ve her taku yiyoruz. o kadar memnunum ki attığım ve yediğim taklardan. tanrıyı düşünüyorum, ve özgürlüğümü damarlarıma dek hissediyorum.

bu da bu başlığın manifestosu olsun amk.