abazanlar impatratorluğu

“yaradanın adıyla başlarım.

gün bugündür ahali uyan!

kıyam başladı.

korkmayın zalimin zulmünden.

siz ki senelerdir bilip sustunuz,

siz ki seneler var aslında ‘inandık’ deyip inanmadınız.

kalpten bilmediniz…

düşünüpte sorgu sual etmediniz rab’bınızı.

siz ki umumhaneye gidip,

harama uçkur çözüp,

kendi kızınızı, namus diye,

töre diye çekip öldürdünüz.

kıyam başladı, uyanın!

siz ki dışardan helal görünen,

içerden çürüyen, kirlenen kalbinizi kantara koyup tartmadınız.

bilip susan da, yapan kadar günahkar.

gözlere lüzum yok,

görmediniz.

dillere lüzum yok,

bilipte demediniz.

duymadınız, bakmadınız, görmediniz

‘gelin canlar bir olalım’ diyeni dinlemediniz.

inandığınızı kendinize yontup,

değiştirip, bellediniz.

dinimizi bile kendinize göre bildiniz, dillediniz.

sevmeyi günah, haramı helal ettiniz.

sizin olmayanı erişilemeyeni öldürdünüz.

söz ettiniz, laf ettiniz…

o şah damarınızdan da daha yakındı

siz onu yedi gökte bildiniz.

kıyam başladı.

ey ahali gün bugündür.

uyan!