mutluluk için gözlük gerekmez

öyle dıbına koyim gerekmez biz gerekir sandık şu kısacık hayatımızın koskoca 8 yılını heba ettik. nasılmı şöyle;

ben erzurumluyum dogal olarak anadolu insanı oluyoz bu ne gibimden bi terimse, yani açıkcası doğuluyum, yaşım 20 civarı liseden atılmıştım, açık lise denen yaragıma girdim velhasıl bitirdim liseyi, o sıralarda bizim bi dükkanımız var orayla ilgileniyom bir yandanda ders çalışıyom, güzel sanatlar okumayı çok istiyordum resimle aram iyidir hayallerle yaşıyorum filan, tam işte öss ye hazırlanıyorken karakoldan çağırdılar beni öss yede 2 ay filan var, bi baktım eve tebligat gelmiş karakola çağırıyolar beni kalktım gittim apar topar hayatımda hiç karakola gitmemiştim merakda ediyom neyse yusufla beraber gittik karakola, bitane karı polis vardı. utanmıyonmu sen dedi, hayrola abla neapyım amk panikledim bir anda, karı demesinmi yoklama kaçağısın niye gitmiyon askere filan, abla tecilliyim ben falan demeye kalmadı askerlik şubesine gönderdi beni gittiğimde ne göreyim tecilim kabul edilmemiş kagıt bana ulaştırılmamış, askerlik kararım çıkmış 3 gün sonra, izmir/eskifoça komando eğitim tugayına teslim olmam gerekiyomuş, başımdan aşşağı kaynar sular döküldü tüm hayallerim 1 saat içinde yıkıldı resmen farklı bir hayat yaşıycaktım istediklerimi elimden aldılar, ağlamak istiyorum ağlayamıyorum, babam dedi git oğlum buda geçer elbet gençsin daha gelir devam edersni arkandayız biz senin, bende cesaretlendim toparladım valizi, koptuk gittik izmire, aralık ayı erzurum taku sidiği dondurur ama izmir güllük gülistanlık ne güzel lan dedim sıcacık yer, hay demez olaydım, ulan foçaya gidiyoz bilmem kaç saate git git bitmiyo yol, neyse bi geldik 2 dağın ortasında sahile yakın ama ne biçim bir rüzgar var anlatamam vay dıbına koyim şırnakmı lan bu ra diyesim geldi, stratejik olarak kurmuş ibineler arazi şartlarına kolay alışalım diye.